Pechamos ata setembro...pero para cargar pilas e voltar con máis ganas e máis forza ca nunca!!!
"Hay hombres que luchan un día y son buenos. Hay otros que luchan un año y son mejores. Hay otros que luchan muchos años y son muy buenos. Pero hay quienes luchan toda la vida, esos son imprescindibles." "No creo que seamos parientes muy cercanos, pero si usted es capaz de temblar de indignación cada vez que se comete una injusticia en el mundo,somos compañeros, que es más importante."
martes, 9 de julio de 2013
Editorial: por un cambio no Social...reivindiquémonos!
Dende sempre hai
certas profesións que levan implícito (ou deberían levar) determinada filosofía
de vida. Non podes ter a vocación ou o
pracer pola intervención se non es coherente logo na tua vida privada. ¿Tería
sentido dedicar oito horas dos cinco días da semana a loitar polos dereitos
sociais e logo na vida privada participar sen criterio e sen medida do sistema
capitalista, oprimir a quen temos cerca, etc?.
Entón, ¿por qué profesionais
do Social están sometidas, caladas, dóciles ante o Sistema? ¿Por qué non son o
colectivo de referencia nas loitas a prol dos dereitos humáns e contra os
recortes? Por desgraza, hai moita xente que non entende o traballo no social
como reivindicación, como cambio e como defensa dos dereitos de tódalas
persoas. Cren que a sua función é administrativa e de xestión, se perden na
burocracia, nas horas e horas facendo informes, papeis; perden a noción da
realidade presionadas continuamente por cumplir obxetivos de ‘racionalización
dos recursos’. Non se vive a profesión como vocación se non como modo de
buscarse a vida sen máis. E o que é ainda máis triste, cren que a persoa que
teñen diante é una aproveitada, que vai a vivir do conto, que quere enganarlle.
Sorprende
escoitar a moitas profesionais falando e repetindo uns prexuizos e etiquetas
negativas que dan pavor.
Non se loita
contra o Sistema para facelo mais xusto, se é parte de él, do problema. Promovese
a caridade e o asistencialismo, non se facilita o empoderamento das persoas
usuarias como suxeitos con Dereitos e Deberes. É a cara visible do que pon
barreiras á inclusión social de certos colectivos (persoas sen fogar, migrantes
sen documentación, persoas consumidoras de drogas, etc), a cara que o Poder usa
para excluir a alguén e decirlle que non hai nada que o Estado (español,
galego, local) poda facer no seu caso. E en vez de rebelar, de canalizar a
rabia e a indignación en acción, de coller todas esas vulneracions e situación
críticas e plantarlle cara as políticas de austeridade, á morte do Estado
Social e ao sistema capitalista, tragase a ira, a convertese en ansiedade e dor
e quemanse como profesionais volvéndose robots.
Reivindicamos un
cambio no traballo. Reivindicamos que volvan ser ese grupo que promove un mundo
mellor, mais xusto e equitativo. Reivindicamos que se poden facer as cousas
doutro modo, que hai a capacidade de ser a voz dos sen voz e a pantalla a
través da cal visibilizar a cara oscura dunha Sociedade cada vez mais enferma.
Suscribirse a:
Entradas (Atom)